Wesoła Góra.
Dawno, dawno temu, była góra, która zawsze się uśmiechała. Stała wysoko nad zieloną doliną, z jej śnieżnobiałą twarzą w wiecznym uśmiechu. Ludzie z pobliskiej wioski nazywali ją "Wesołą Górą".
Wesoła Góra lubiła być blisko wioski. Codziennie widziała dzieci bawiące się na polach, starych, szczęśliwych staruszków siedzących na ławce oraz kobiety, które razem się śmiały, robiąc pranie nad rzeką. Wesoła Góra czuła się z nimi wszystkimi związana.
Pewnego dnia na szczyt góry przybyła młoda dziewczyna. "Dlaczego zawsze jesteś taka wesoła?" zapytała ciekawie Wesołą Górę.
Wesoła Góra uśmiechnęła się jeszcze szerzej. "Bo czuję radość tej wioski," powiedziała. "Kiedy ludzie tutaj się śmieją, ja też czuję się szczęśliwa. A kiedy ja się śmieję, oni też są szczęśliwi. To wzajemne oddziaływanie, rozumiesz?"
Dziewczyna skinęła głową. Spojrzała na dolinę i zobaczyła domy, drzewa i rzekę. "Myślę, że też chciałabym być trochę jak ty," powiedziała. "Zawsze wesoła i związana z innymi."
Wesoła Góra mrugnęła. "Możesz na pewno," powiedziała. "To zaczyna się od uśmiechu. Spróbuj."
I tak się zaczęło. Dziewczyna uśmiechnęła się do kwiatów, ptaków, a nawet do starych staruszków siedzących na ławce. I Wesoła Góra uśmiechnęła się razem z nią.
Była to najszczęśliwsza Wesoła Góra i najszczęśliwsza wioska na świecie.
Ale, tak jak każda wioska się rozwija, także ta wioska rosła. Coraz więcej ludzi było przyciąganych przez radość i życzliwość, którą emanowała Wesoła Góra, i wkrótce stała się ona tętniącym życiem miastem.
Chcesz być tak szczęśliwy jak Wesoła Góra? Zacznij od uśmiechu i zawsze bądź życzliwy i wdzięczny. Bądź prawdziwym przyjacielem, tak jak Wesoła Góra!
