Ο ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΒΟΥΝΟΣ.
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα βουνό που πάντα γελούσε. Καθόταν εκεί, ψηλά πάνω από την πράσινη κοιλάδα, με το χιονισμένο λευκό πρόσωπό του να χαμογελάει αιώνια. Οι άνθρωποι από το γειτονικό χωριό τον έλεγαν "Το Χαρούμενο Βουνό".
Το Χαρούμενο Βουνό αγαπούσε να ζει κοντά στο χωριό. Κάθε μέρα έβλεπε τα παιδιά να παίζουν στα πεδία, παλιούς ευτυχισμένους άντρες να κάθονται σε ένα παγκάκι, και τις γυναίκες να γελούν μαζί καθώς έπλεναν τα ρούχα τους στον ποταμό. Το Χαρούμενο Βουνό ένιωθε συνδεδεμένο μαζί τους όλους.
Μια μέρα ήρθε ένα κοριτσάκι στην κορυφή του βουνού. "Γιατί είσαι πάντα τόσο χαρούμενο;" ρώτησε περίεργα το Χαρούμενο Βουνό.
Το Χαρούμενο Βουνό χαμογέλασε ακόμα πιο φαρδιά. "Γιατί νιώθω τη χαρά αυτού του χωριού," είπε. "Όταν οι άνθρωποι εδώ γελούν, νιώθω κι εγώ ευτυχισμένος. Και όταν γελάω, γίνονται κι αυτοί χαρούμενοι. Είναι μια αλληλεπίδραση, καταλαβαίνεις;"
Το κορίτσι έκανε ναι με το κεφάλι. Κοίταξε πέρα από την κοιλάδα και είδε τα σπίτια, τα δέντρα και τον ποταμό. "Νομίζω ότι θέλω να είμαι λίγο σαν εσένα," είπε. "Πάντα χαρούμενη και συνδεδεμένη με τους άλλους."
Το Χαρούμενο Βουνό έκανε μια νόημα. "Αυτό μπορείς να είσαι," είπε. "Ξεκινάει με ένα χαμόγελο. Δοκίμασε το."
Και έτσι άρχισε. Το κορίτσι χαμογέλασε στα λουλούδια, στα πουλιά και ακόμα και στους παλιούς άντρες που κάθονταν στο παγκάκι. Και το Χαρούμενο Βουνό χαμογελούσε μαζί της.
Ήταν το πιο ευτυχισμένο Χαρούμενο Βουνό και το πιο ευτυχισμένο χωριό στον κόσμο.
Αλλά, όπως με κάθε χωριό που μεγαλώνει, μεγάλωνε και αυτό το χωριό. Περισσότεροι άνθρωποι τραβήχτηκαν από τη χαρά και την καλοσύνη που εκπέμπε το Χαρούμενο Βουνό, και σύντομα έγινε μια πολυσύχναστη πόλη.
Θέλεις κι εσύ να είσαι τόσο ευτυχισμένος όσο το Χαρούμενο Βουνό; Ξεκίνα με ένα χαμόγελο και να είσαι πάντα φιλικός και ευγνώμων. Να είσαι ένας αληθινός φίλος, ακριβώς όπως το Χαρούμενο Βουνό!
